atmaya kıyılamayan şeyler

aylarca katli kalmis Galatasarayla ilgili gazateden kestigim resimler

dededen kalma çalışmayan saat

(bkz: ilk alınan forma)

(bkz: samsung e250)

ahahahahhahahah anneme bu soruyu sordum ve " ııııııııı baban" cevabını aldım. benim için; senelerdir kilerde duran kek, çorba karışımları

(bkz: bilet) ilk gidilen konser, birlikte çıkılan ilk yolculuk..

kıymak gerekir bazen.

(bkz: sigara paketi)

(bkz: sinema bileti) (bkz: konser bileti)

eski sevgilisen kalan notlar, mektuplar. kaç defa söz verdim kendime, şöyle olursa atıcam, böyle olursa yakıcam diye. üstüne sevgilim oldu hala eskisinin yazdığı notu cüzdanımda taşırım, dertlendikçe açar okurum.

eski sevgilimin ricası üzerine karakalem portresini çizmiştim.. daha veremeden ilişkimiz bitmişti. emek verdiysen atmak kolay olmuyor..

(bkz: playstation 2)

şu kötü günlerde bile gs atkısı

eski takıldığım kızın rujlu fotoğrafları. bulgaristana temelli gideceği gün vermişti. hala cüzdanım da. çok güzeldi orospu.

hiçbir şeyimi atmaya kıyamam ki ben. hatıradır dursun bi köşede der atarım kenara.

sevdiğim kızın benimle olan ilk ve tek fotoğrafı bi türlü atmaya kıyamıyorum amk

tokası lan, senelerdir her yerde kullanıyorum anahtarlık bile yaptım.

çocukluk anılarım

posta.

boxerlarim... delinir,yirtilir,lastigi gevşer ama yine de cope gitmez cekmecenin en arkasinda kullanilmadan dururlar

tokat

kahpelerin kazıkları ulan. hergün döner arkama bakarım kaç kahpe varmış diye sayarım

kalemlerimi hayatta atamam ilkokuldan beridir kurşun kalemlerimi çok sever ve onlara isimler verirdim bazı insanlardan daha değerlilerdir gözümde...

buz dolabının kapağında günlerce duran ve hala sıkılabilir durumda olan limon yarısı

saatim... 5 yaşındayken alınan saatim. nerede olduğunu hatırlamıyorum ama evin içinde bir yerlerde olduğunu biliyorum. bir kaç kere atmaya teşebbüs ettim ama sonra dedim ki; ''küçüklüğüme dair bir anı,bırak kalsın.''

eski sevgilimle gittigimiz konserin biletleri vardı geçen yıldan kalma annem odayı temizlerken çöp diye onlarıda attıgı günden beri odamda bir çöp yok

kalp kırıklıkları.. kıyamadığımızdan en derinde saklıyoruz..

atmaya kıydığım resimlerimiz birlikteliğimizin görünebilen tek kanıtıydı.

(bkz: sperm)

anılarım sanırım.

sınıfta yanık olduğum bir hanım arkadaş vardı, aramız çok iyiydi ama o benim ona yanık olduğumu bilmiyordu. yanında pengueni bir postit vardı üstüne gülücük çizip kitabıma yapıştırmıştı. sonra tabi ben gittim dedim ben sana yanığım diye, gülerek red yemiştim. daha sonra erasmusa gitti geldi ama ben o postiti hala saklıyorum, yaklaşık olarak iki yıldan beri kitap ayracı olarak kullanıyorum. ayrıca eski kız arkadaşımla çekindiğimiz fotoğraflar, onun bana yazdığı yazılar hala yurdumda komidinin içinde duruyor ve üniversiteye başlamadan önce ayrılmamıza rağmen hepsini aldım getirdim evden. atmaya kıyamadım hiçbirini o kadar yaşanmışlık, beraber geçirilen iyi zamanlardan sonra neden atayım ki? anılara saygısızlık olur bence. bi de cüzdanımda nereden geldiğini bilmediğim kalp şeklinde kesilmiş bir çiçek parçası var onu da atmaya kıyamadım.

4 yıldır cüzdanımın ufak bir yerinde eski sevgilim üzerine yazı yazdığı bir post-it saklıyorum. ondan sonra hayatıma birçok kişi girdi ufak bir kağıt parçası için sorun çıkaranları hayatımdan çıkardım.

eski sevgilimle her gittiğimiz yerden anı olsun diye ya ıslak mendil ya da masadaki şekerlerden alır üzerine o günün tarihini ve adlarımızı yazardım. hatta beni kızdırdığı zamanlar almazdım almayacak mısın diye hatırlatırdı aldırırdı zorla. şimdi hepsi çöp ama atmaya kıyamıyorum

kalbim. paramparça, tuzla buz olmuş olsa da benim. atsan atılmaz satsan satılmaz jandjahx

fotoğraflar

sinema biletleri vardı, sonra attım tabiki de. ama şey duruyor sanırım hala ilk sene kutlamasında pasta almıştı onun süsü.

Yıllardır birikmiş kablolar, bozuk kulaklıklar, mouselarin olduğu bı kutu vardır bu kutu erkeklerin kutsalıdır

(bkz: balık yemi) doğum günümde balık hediye edilmişti yanında da bir kavanoz dolusu yem. yemleri görünce “ooo bunlar bize çok uzun zaman yeter” demiştim, büyük konuşmuşum yakın zamanda öldü balığım. şimdi yemleri hâlâ kavanozu ile duruyor dolabımda.

arkadaşımın gül desenleri çizdiği bir sayfa, şu sıralar konuşmuyoruz ama öyle duruyor işte atmadım.

böyle bişe Arkadaşımın kalemliğini kurcalıyordum derste , içinden aldım onun da veresi varmış herhalde bişe demedi hdjdjsj 6 sene oldu saklarım hala

bakınca çöp diyebileceğiniz çok şey

Bi ara parfüm şişesi biriktiriyordum artık atıyorum ne boktan bir şeydi.

Kız kardeşim yurda giderken küçük notlarla sevgi sözleri, seni özledim falan yazar. Hep saklarım onları.

Hatırası olan her şey. Hatıra diye diye neler neleri atmaya kıyamıyorum.

Meşe palamudu

Bir anı kutum var içinde de ne ararsanız var. Sadece sevdiğim insanlarla geçirdiğim güzel anlardan kalanlar, üzücü anıların kalanı olmuyor zaten.

Anısı olan her şey. Tren bileti, uçak bileti, konser bileti gibi gibi